میخواهم برایت بنویسم.
میخواهم برایت بنویسم
اما نمی توانم هی کلمات را بالا و پایین میکنم
خیره شده ام به نوشته هابه دلم نمی نشیند
حیف است با این قلم ناشی به وصف تو بنشینم کاش قلمم قدرت داشت تا بگویم از مردانگیت از پهلوانیت در روزگاران قدیم
و از مرام و مهربانیت در این روزگار
دوست شهیدم ابـــــــراهیم
سلام...
سلام بر تو که نازدانه ی خدا هستی...
چرا که خدا هوادار توست
چرا که هرکس تو را میخواند تو فورا جوابش میدهی و چه بسیار خواهش ها و خواسته هایی که فقط با رو انداختن به تو ای عزیز برای من سهل و آسان شد...
ابراهیم!
ای بنده ی خاص خدا!
شرمسارم از روی ماهت
شرمسارم از عمر تباه کرده ام
شرمسارم که تو رفته ای و من با بی حوصلگی روزگار میگذرانم و مدام غر میزنم به روزگار و تلخ میکنم زندگی را برای همراهانم
کاش از رفیقم که تو باشی کمی اخلاق بیاموزم
کاش دستم را بگیری و از اینجا به بعد زندگی بزرگم کنی...
ابراهیم!
راز گمنامیت در چیست که اینچنین در اوج گمنامی می درخشی و در قلب های دوستانت عشقی آتشین برپا میکنی؟!
ابراهیم!
نزد پروردگار دعایم کن
ابراهیم !
حال و روز دنیایم خوش نیست
بدجور زمین گیر شده ام
نه!!!
اصلا تقاضای آسمانی شدن ندارم...!
اما میخواهم مثل گذشته دستم را بگیری و روی همین زمین از این میدان مین عبورم دهی اما رهایم نکن...!!!
دستم را بگیر تا من خود پرواز بیاموزم
اما برای اوج گیری ام به آسمان یا تند شدن قدم هایم بر زمین نیازمند یک سفرم
یک سفر از جنس صفا و عشق روحانی
ابراهیم تو خود میدانی مقصود دلم را
پس مثل گذشته باز به تو پناه آورده ام که تو خود واسطه ای بین من و خدایم هستی
ابراهیم....
سلام مرا به اربابم حسین علیه السلام براسان...
